Od 18 października 2017 do 15 stycznia 2018 w Luwrze będzie miała miejsce wystawa „Franciszek I i sztuka holenderska”. Wystawa odkrywa nieznane dotąd aspekty renesansu francuskiego: jego różnorodność, ekstrawagancję i monumentalny charakter.
Jeśli zamiłowanie Franciszka I do sztuki włoskiej jest dobrze znane a jego mecenat źródłem powstania szkoły z Fontainbleau, to okres jego panowania jest niemniej ważny dla przyjazdu do Francji holenderskich malarzy.
Najbardziej znanymi artystami z północy aktywnymi we Francji w tamtym okresie są Jean Clouet i Corneille de La Haye nazywany Corneille’em z Lyonu, specjalizujący się w portretach. Wystawa gromadzi w szczególności obrazy Jean’a Cloueta (tylko dziesięć prac jest przez niego podpisanych), jak również niektóre z jego szkiców.
Zarówno w Paryżu jak i w Normandii, Pikardii, Szampanii czy Burgundii silnie rozprzestrzenił się nurt manuskryptu iluminowanego i malarstwa religijnego zainspirowanych wpływami z Północy (Antwerpia, Bruksela, Lejda czy Haarlem). Ostatnie badania powoli odkrywają artystów, którzy popadli w zapomnienie. Godefroy le Batave, Noël Bellemare, Grégoire Guérard, Bartholomeus Pons czy inni dotąd anonimowi twórcy, choć niemniej utalentowani, specjalizowali się w technikach tak różnorodnych jak: iluminacja, malarstwo, witraż, tapiseria czy rzeźba.
Król Franciszek I kupował zresztą liczne tapiserie, wyroby złotnicze czy obrazy flamandzkie.